Het is een fantastische periode in het leven van een puber, met de nodige hobbels. Hormonen gieren door het lijf, je hoofd draait overuren en je ouders zeiken zoveel dat je zelf ook niet meer positief in het leven kunt staan. Maar je weet wat ze zeggen; blijf genieten!
1. Lekker subtiel zijn ze.
De pubert vertelde dat iemand uit de klas alleen een moeder heeft Ik vraag of vader overleden, waarop hij antwoord met: "Nee diegene komt uit een buisje" Moest toch een beetje grinniken om de subtiliteit 😅
2. Ja dit kan dus echt niet meer.
Ik veegde bij mijn dochter iets van haar wang. Met mijn nat gemaakte duim. Waar ik aan had gelikt. Dat wel. Nu wil ze op zichzelf gaan wonen en mij een omgevingsverbod opleggen. Ze is 13.
3. En bedankt weer.
Na twee dagen geen stem gehad te hebben door de keelontsteking kan ik weer een beetje praten. “Mads, ruim je kamer op” “Ik vond je leuker toen je niet kon praten” #Puber #Mads #EnBedankt
4. Ineens zijn ze enorm lui.
Mijn neefje van 14 te logeren. Ik dacht ik laat de puber zelf ook wat doen dus ik had het onderlaken op het matras gegooid. Kijk ik even later, ligt hij op de molton. 'Het onderlaken moest er nog om.' - 'Weet ik, maar zo kan het toch ook prima?' Hij overtreft mijn luiheid.
5. Nee geen zin is het standaard antwoord.
De puber op dag 4 van de vakantie (met zon, zee, zwembad): “Ik verveel me” Ik: “Zullen we gaan jetskiën? Scuba diven? Parasailen? Iets anders wat een godsvermogen kost maar ik er graag voor over heb?” Puber: “Nee, geen zin in…” Ik ga volgend jaar met de hond op vakantie.
6. Afgelopen nu.
Zoonlief heeft nu voor de tweede keer zijn schermtijd gehacked. De eerste keer moest ik stiekem lachen maar nu is het niet leuk meer. Helaas pindakaas voor hem nu 0 schermtijd de komende week.
7. Pissig :-D
De puber (17) moest voor scheikundetoets uitrekenen hoe vaak x voorkwam per jaar. Hij gebruikte voor het jaar 365,25 dagen. Ik: “waarom? Waarom niet 365 dagen?!” Hij: “Ik hield rekening met een schrikkeljaar. Is 1x per vier jaar”. Het is fout gerekend en hij is pissig 😂
8. Het ging per ongeluk!
Het is 16.50 uur. De puber belt. “Wat eten we?” “Weet ik nog niet.” “Oké, want ik heb net per ongeluk kibbeling gehaald, ik dacht dat het half vier was. Ik kom nu naar huis, dan kunnen we delen.” 🤷🏼♀️
9. Wat zijn ze toch liefdevol.
Hardgelopen. Geen zin. Worstelen. Ploeteren. Wenste dat ik er nooit aan begonnen was. De meters wegkijkend als een stervende gnoe. Eindelijk ik ben er. Dolblij dat ik t gedaan hebt. Vol euforie thuis. Gereed om alle lof te ontvangen. De oudste puber: Bah pap, je stinkt.
10. Prachtige vergelijking.
Als moeder van pubers voel ik me vaak zo’n opblaasbumper langs een bowlingbaan. Puur en alleen aanwezig om te voorkomen dat er één de goot in rolt.
11. Zo lekker onredelijk.
6:10 Tijd om op te staan jongen. 6:15 Word je nu wakker? 6:20 Eruit nu! 6:25 Ben je eruit? 6:30 (zus) Opstaan sukkel, je mist je bus! 6:35 Hallo? Sta nou op? 6:40 Puber: Waarom heeft niemand mij geroepen? Straks mis ik mijn bus. Elke f*cking ochtend...
12. Dat gaat leuk worden later.
Prima dat de puber dus nooit meer op foto's wil, maar er is dadelijk een gat in zijn leven waar geen foto's van hem zijn. Kunnen we hem mooi wijsmaken dat ie kindsoldaat is geweest, in coma heeft gelegen, onder heeft moeten duiken, jaren op een pindaplantage moest werken etc. 😆
13. Makkelijk toch.
Pubers hebben eigenlijk maar 3 dingen nodig. - telefoon - eierkoeken - 700 geodriehoeken
14. Zo een koekje van eigen deeg.
🧑🏼:”Pap kun je me van ‘t station halen? 🧔🏻:”Ja” 2 uur later komt m’n zoon thuis. 🧑🏼:”Je zou me toch van ‘t station halen!” 🧔🏻:”Dat was zo’n zelfde ‘Ja’ als jij me geeft wanneer ik vraag of je ‘t aanrecht op wil ruimen, je hoort ‘Ja!’, maar het is eigenlijk ruis.”
15. Alles is zoveel moeite.
Een voor puberbreinen onoverbrugbare afstand
